அன்புள்ள அறிவியல் !
அன்பே நீ அருகில் வருகிறாய்!
அருகில் வர வர
நான் உறைந்து போகிறேன்
இன்னும் அருகில் வருகிறாய்
நான் உருகிப் போகிறேன்
என்னை நெருங்கிவிட்டாய்
நான் கொதித்துப் போகிறேன்
இதோ ...என்னை தொட்டுவிட்டாய்
நான் வெடித்துப் போகிறேன்
வெடித்ததிலே சிதறியது துண்டாய் என்னுள்ளம்
ஒவ்வொரு சில்லிலும்
கண்ணாடித் துண்டுகள் உருவம் காட்டுவதுபோல்
...இதோ சில்லென்ற உன் விரல் ஸ்பரிசம்
சிதறிப் போன என் சிந்தனைகள்
ஒருங்கு கூடுகின்றன
என் எதிரே நீ !
உன் எதிரே நிற்பது நானா ?
என் நினைவுகளின் இடுக்குகள் எங்கும்
நீக்கமற நிறைந்திருக்கும்
நிகழ் கால நிஜமே ...
நான் வடிவில் நீ !
அன்பே ....!
நான் ஜடப்பொருளா
எனக்கும் நிலை மாற்றம் உண்டா ?
நீரும் நானும் ஒன்றா ?
நீர்...வெப்பம் குளிர்ந்து உறையும் ...
நீர் ...வெப்பம் நெருங்க
உருகிக் கொதிக்கும் ...!
அன்பே நீ குளிரா வெப்பமா ?
என்னை உறைய வைக்கின்றாய் ஒரு கனம்
என்னை உருகச் செய்கிறாய் மறு கனம்
உருகிய நான் கொதிக்கவும் செய்கிறேன் !
நல்ல வேலை ... நான் ஆவியாகவில்லை !
நீ நெருங்க நெருங்க நான் வெப்பநிலை கூடிப்போனேன்
செல்ஷியஸ் ஏறிப்போனேன்
கொதித்துப் போன என்னை குளிர வைத்த கிராதகியே !
இன்னும் ஒரு பார்வை
நீ எனை நோக்கி வீசிவிட்டால்
உருகாமல் வெடிக்காமல்
ஆவியாய் பதங்கமாவேன்
கற்பூர ஆவி போன்றே
லேசாக மெல்ல மெல்ல மேலேழுவேன்
உன் நாசித் துவாரத்தின் வழி செல்வேன்
உல் சென்று நுரையீரல்களில் பரவி
உதிரத்தில் கலந்தோடி
உன் அணுக்களில் சென்றமர்ந்து
உன் ஆவியோடு சங்கமித்து
தன்மயமாய் ஆகிடுவேன் ..!
தன்யனாய் ஆகிடுவேன் ...!
No comments:
Post a Comment